பெரிய புராணம் - அன்பினால் வணங்கினார்

பெரிய புராணம் - அன்பினால் வணங்கினார்

ஒரு நாள் இறைவன் பக்தன் முன் தோன்றி, "பக்தா, உன் பக்திக்கு மெச்சினோம், உனக்கு என்ன வேண்டுமோ கேள்" என்றான்.

பக்தன்: ஒண்ணும் வேண்டாம் இறைவா 

இறைவன்: என்ன, ஒண்ணும் வேண்டாமா ?

பக்தன்: ஆம், ஒண்ணும் வேண்டாம். 

இறைவன்: உனக்கு எவ்வளவு செல்வம் வேண்டுமானாலும் தருகிறேன்...கேள் 

பக்தன்: தங்கமும், வைர வைடூரிய செல்வங்களும், வீடு கட்டும் ஓடும் ஒண்ணு தான் எனக்கு. அதெல்லாம் வேண்டாம் இறைவா. 

இறைவன்: ஹ்ம்ம்...சரி அதை விடு, உனக்கு சொர்க்கம் வேண்டுமா...தருகிறேன். 

பக்தன்: அதுவும் வேண்டாம்

இறைவன்: ஒண்ணுமே வேண்டாம் என்றால், பின்ன எதற்க்காக என்னை வணங்குகிறாய்?

பக்தன்: ஓ...அதுவா...எனக்கு உன் மேல் அன்பு, காதல்....உன்னை வணங்கனும் போல இருந்தது...மத்தபடி எனக்கு ஒண்ணும் வேண்டாம்....

பாடல்: 

கேடு மாக்கமுங் கெட்ட திருவினார்

ஓடுஞ் செம்பொனும் ஒக்கவே நோக்குவார்

கூடும் அன்பினில் கும்பிட லேயன்றி

வீடும் வேண்டா விறலின் விளங்கினார்.

பொருள்;

கேடு மாக்கமுங் = கேடும் + ஆக்கமும் = நல்லதும், கெட்டதும்

கெட்ட திருவினார் = இல்லாத சிறந்தவர்கள். இன்ப துன்பத்திற்கு அப்பாற்பட்டவர்கள்

ஓடுஞ் = வீடு கட்டும் ஓடும்

செம்பொனும் = செம்மையான பொன்னும் (தங்கம்)

ஒக்கவே நோக்குவார் = ஒன்றாக நினைப்பார்கள்

கூடும் அன்பினில் = மனதில் கூடி வரும் அன்பினால்

 

கும்பிட லேயன்றி = கும்பிடுவார்களே அன்றி 

வீடும் = வீடு பேறும் (சொர்கமும்)

வேண்டா = வேண்டாத

விறலின் = வெற்றியில், 

விளங்கினார் = இருந்தார்கள்.

 

அன்பே சிவம்......