திருக்குறள் - வருமுன்னர் காவாதான் வாழ்க்கை

திருக்குறள் - வருமுன்னர் காவாதான் வாழ்க்கை 

பாடல்

வருமுன்னர்க் காவாதான் வாழ்க்கை எரிமுன்னர் 
வைத்தூறு போலக் கெடும். 

பொருள்

வருமுன்னர்க் = வருவதற்கு முன்

காவாதான் = காத்துக் கொள்ளாதவன்

வாழ்க்கை = வாழ்கை

எரி = தீயின்

முன்னர்  = முன்னால்

வைத்தூறு = வைத்த வைக்கோல்

போலக் கெடும் = போலக் கெடும்


தீயின் முன்னால் வைத்த வைக்கோல் எப்படி எரிந்து சாம்பலாகுமோ அது போல  வருவதற்கு முன்னால்  காத்துக் கொள்ளாதவன் வாழ்கையும் ஆகும்.

ரொம்ப சிரமப் பட வைக்காத குறள். நேரடியான அர்த்தம் தரும் குறள் .

சற்று உள்ளே இறங்கி ஆராய்வோம்.

முதலாவது, தீயின் பக்கத்தில் வைக்கோலை வைத்தால், ஒரு காற்று அடித்தால், ஒரு வைக்கோல் பிரண்டு தீயின் மேல் விழுந்தால் அந்த வைக்கோல் போர் முழுவதும் பற்றி எரிந்து விடும். யாரும் வந்து அந்த தீயை எடுத்து வைக்கோல் போரின் மேல் போட வேண்டாம். தானாகவே பற்றி எரிந்து சாம்பாலகிப் போய் விடும்.

அது போல, தவறுகளும், குற்றங்களும் செய்தால் அதன் விளைவுகள் வாழ்க்கையையே நாசமாக்கி விடும். யாரும் வந்து செய்ய வேண்டாம்.

படிக்கிற காலத்தில் படிக்காமல் ஊர் சுற்றிக் கொண்டு இருந்தால், அதன் விளைவு  பின்னாளில்  வாழ்வே நாசமாகி விடும்.


இரண்டாவது, வைக்கோலில் தீ பிடித்துக் கொண்டால் அது மட்டும் எரியாது. அக்கம் பக்கத்தில் உள்ளதையும் சேர்த்து எரிக்கும். அது போல, ஒருவன் தவறு செய்தால் அதன் விளைவு அவனுக்கு மட்டும் அல்ல, அவனை சுற்றி உள்ளவர்களையும் பாதிக்கும்.

சில உதாரணங்கள் பார்ப்போம்.

ஒரு குடும்பத் தலைவன் ஏதோ ஒரு தவறு செய்கிறான்...அலுவலகத்தில் பணத்தை தவறான வழியில் எடுத்து விடுகிறான், அல்லது வேறு ஏதோ தவறு செய்கிறான் என்று வைத்துக் கொள்வோம். அவனை வேலையில் இருந்து அனுப்பி விடுகிறார்கள். அது அவனை மட்டும் பாதிக்காது. அவனை நம்பி உள்ள அவன் குடும்பத்தையும் பாதிக்கும் அல்லவா ?

ஒரு வீட்டில் கணவனோ மனைவியோ தங்கள் உடல் நலத்தில் கவனம் செலுத்தாமல் கண்டதையும் கண்ட நேரத்தில் சாப்பிட்டுக் கொண்டு இருந்தால், பிற்காலத்தில் அவர்கள் நோய் வாய்ப்படும்போது அது அவர்களை மட்டும் பாதிக்காது...அவர்களின் குழந்தைகளையும் பாதிக்கும் அல்லவா.

இப்படி நிறைய உதாரணங்கள் சொல்லலாம்.

கவனிக்க வேண்டியது என்ன என்றால், செய்யும் தவற்றின் விளைவுகள் செய்பவனை மட்டும் பாதிப்பது இல்லை , அவனை சுற்றி உள்ளவர்களையும் பாதிக்கிறது.

மூன்றாவது, நெருப்பு சிறு பொறி தான். வைக்கோல் போர் மிகப் பெரியதுதான். இருந்தாலும், சின்ன நெருப்பு பெரிய வைக்கோல் போரை எரித்து சாம்பாலாக்கி விடும். அது போல தவறும் குற்றமும் சின்னதாக இருக்கலாம். ஆனால், அது ஒருவனின் பெரிய செல்வத்தையும், வாழ் நாள் எல்லாம் கட்டிக் காத்த புகழையும் ஒரே நொடியில் அழித்து விடும் ஆற்றல் வாய்ந்தது. என்னிடம் நிறைய பணம் இருக்கிறது. தவறு செய்து மாட்டிக் கொண்டாலும் பணத்தைக் கொண்டு வெளியே வந்து விடுவேன் என்று நினைக்கக் கூடாது. அத்தனை செல்வத்தையும் அடித்துக் கொண்டு போய் விடும்.

நான்காவது, மரக் கட்டையில் தீ பிடித்தால் போராடி அனைத்து விடலாம். அணைத்த பின் மீதி உள்ள கட்டை பயன்படும். வைக்கோல் போரில் தீ பிடித்தால், அணைப்பதற்குள் எல்லாம் எரிந்து சாம்பலாகி விடும். மேலும், எரியாத வைக்கோல் நீரில் நனைந்து , புகை சுற்றி கருகிய வாடை அடிக்கும். அதை மாடு கூட தின்னாது. ஒன்றுக்கும் பயன்படாது. எவ்வளவுதான் சொந்தம் பந்தம், பெரிய இடத்து நட்பு என்று இருந்தாலும், குற்றங்களும் தவறுகளும் மனிதனின் வாழ்க்கையை சில நொடிகளில் சின்னா பின்னாமாக்கி விடும். அதில் இருந்து தப்பி வந்தாலும், அந்த வாழ்க்கை இனிமையானதாக இருக்காது. ஒரு பயனுள்ள வாழ்க்கையாக இருக்காது.

ஐந்தாவது, வள்ளுவர், வைக்கோல் போரின் மேல் வைத்த தீ என்று என்று சொல்லவில்லை. தீயின் முன்னால் வைத்த வைக்கோல் போர் என்றார். நீங்கள் தவறு செய்ய வேண்டும் என்று இல்லை. தவறு செய்யும் இடத்தில் நீங்கள் இருந்தாலும் போதும், தவறு செய்பவர்களோடு  சகவாசம் வைத்துக் கொண்டிருந்தாலும் போதும் அது உங்கள் வாழ்வை  நாசமாக்கி விடும். "இவனும் அவனும் கூட்டு களவாணி தான் " என்று தான் உலகம் சொல்லும்.  குற்றங்களுக்குப் பக்கமே போகக் கூடாது.

ஆறாவது, பெரிய வைக்கோல் போரை எரிக்க பெரிய தீ பந்தம் வேண்டாம். ஒரு சிறு நெருப்பு பொறி போதும். உங்கள் வாழ்வை நாசமாக்க பெரிய தவறுகள் வேண்டாம். சின்ன சின்ன தவறுகள் போதும். எப்பவாவது தண்ணி அடிப்பது, அலுவலகத்தில் இருந்து எப்பவாவது பென்சில் , பேனா போன்றவற்றை வீட்டுக்கு கொண்டு வருவது போன்ற சின்ன தவறுகள் போதும். என்றேனும் காற்று அடித்து அந்த சிறு தவறுகள் பெரிய சிக்கலில் கொண்டு போய் விட்டு விடும்.

சின்ன தவறுகள், சின்ன குற்றங்கள், சின்ன எதிரிகள் எல்லாம் சின்ன நெருப்பு பொறி மாதிரி.

குற்றங்களும், தவறுகளும் நிகழா வண்ணம் உங்களை காத்துக் கொள்ளுங்கள். வந்தால் பார்த்துக் கொள்ளலாம் என்று நினைப்பது மதியீனம்.

அடுத்த முறை ஜிலேபி போன்ற இனிப்புகளை தொடுமுன், பெப்சி போன்ற குளிர் பானங்களை தொடுமுன்,  படிக்காமல் தொலை காட்சி பார்க்குமுன், உடற் பயிற்சி செய்யாமல் போர்வையை இழுத்து போர்த்தி தூங்கப் போகுமுன்.....  வைக்கோல் போர் ஞாபகம் வர வேண்டும்.

வரும்.

(மேலும் படிக்க

http://interestingtamilpoems.blogspot.com/2016/05/blog-post_31.html

)

ஔவையார் தனிப்பாடல் - எது அழகு ?

ஔவையார் தனிப்பாடல் - எது அழகு ?

எது அழகு என்று கேட்டால் நாம் என்ன சொல்லுவோம் ?

காதலியின் முகம் அழகு, அவளின் வெட்கம் அழகு, குழந்தையின் முகம் அழகு, அப்போது பூத்த பூ அழகு, மழை அழகு, கடல் அழகு என்று அடுக்குவோம்.

ஔவை வேறு ஒரு பட்டியல் தருகிறாள்.

வறுமை அழகு, சாப்பிடாமல் இளைத்த தேகம் அழகு, ஏன் மரணம் கூட அழகு என்கிறாள் கிழவி.

நம்ப முடிகிறதா ?


உலகிலேயே மிக அழகானது, முதல் இரவு முடிந்து வெளியில் வரும் பெண்ணின் முகம் மிக அழகானது என்கிறாள்.

அடுத்து, விரதம் இருந்து இளைத்த ஞானியாரின் மேனி அழகு. காய்ச்சல் வந்து, உடல் நிலை சரியில்லாமல் இளைத்த மேனி அல்ல, ஞானம் வேண்டி ,ஊண் உறக்கம் இன்றி தவத்தால் விரதத்தால் இளைத்த மேனி அழகு. யோசித்துப் பார்ப்போம். அளவுக்கு அதிகம் தின்று தொந்தியும் தொப்பையும் உள்ள உடல் அழகா, விரதத்தால் இளைத்த மேனி அழகா ?


அடுத்து, கொடுத்து இளைத்த ஒருவனின் வறுமையும் கூட அழகு என்கிறாள் அவ்வை. ஒரு காலத்தில் பெரிய தனவந்தனாக இருந்து , எல்லோருக்கும் உதவி செய்து அதனால் வறுமையின் வாய்ப்பட்டாலும் , அந்த வறுமை கூட அழகுதான் என்கிறாள்.


இது எல்லாவற்றையும் விட அழகு, நாட்டுக்காக சண்டையிட்டு, அதில் மார்பில் புண் ஏற்று இறந்த வீரனின் சமாதியின் மேல் இருக்கும் அந்த கல் அழகு என்கிறாள்.


பாடல்


சுரதம் தனிவிளைந்த தோகை சுகிர்த
விரதம் தனிவிளைந்த மேனி – நிரதம்
கொடுத்திளைத்த தாதா கொடுஞ்சமரிற் பட்ட
வடுத்துளைத்த கல்லபிர மம்


பொருள்

சுரதம் = கூடல் , புணர்ச்சி

தனி = தனிமையில்

விளைந்த = சுகித்த, தோய்ந்த

தோகை = இளம் பெண்

சுகிர்த = ஞானம் (வேண்டி, தேடி)

விரதம் = விரதம் இருந்து

தனி விளைந்த மேனி = இளைத்த மேனி

நிரதம் = நித்தம்

கொடுத்திளைத்த தாதா =கொடுத்து இளைத்த செல்வந்தன்

கொடுஞ்சமரிற் = கொடும் + சமரில் = கொடிய சண்டையில்

பட்ட = இறந்து பட்ட

வடுத்துளைத்த = வடு துளைத்த = விழுப் புண் ஏற்ற

கல்லபிர மம் = கல் + அபிரமம் = அந்த நடு கல் அழகானது.

அபிரமம் என்றால் அழகானது என்று அர்த்தம். அபிராமி என்றால் அழகானவள் என்று பொருள்.


அழகு என்பது வேறு உடல் வனப்பில் மட்டும் அல்ல.


என்ன ஒரு அருமையான பாடல்.

கிழவி பெரிய ஆள் தான்.

(மேலும் படிக்க http://interestingtamilpoems.blogspot.in/2016/05/blog-post_13.html )

ஔவையார் தனிப்பாடல் - இனியது கேட்கின்

ஔவையார் தனிப்பாடல் - இனியது கேட்கின் 

இனியது கேட்கின் தனிநெடு வேலோய்
இனிது இனிது ஏகாந்தம் இனிது
அதனினும் இனிது ஆதியைத் தொழுதல்
அதனினும் இனிது அறிவினர்ச் சேர்தல்
அதனினும் இனிது அறிவுள் ளாரைக்

கனவிலும் நனவிலும் காண்பது தானே

நாம் பலமுறை கேட்ட பாடல் தான். திருவிளையாடல் படத்தில் இருந்து கேட்டுக் கொண்டே இருக்கிறோம்.

 இதில் என்ன புதுமை இருக்கிறது தெரிந்து கொள்ள ?

நம்மிடம் இனிது எது என்று கேட்டால் என்ன சொல்லுவோம் ?

-நல்ல சுவையான உணவு
- காதுக்கு இனிய இசை
- நல்ல சினிமா, நாடகம், தொலைகாட் சி தொடர்
- கணவன்/மனைவியோடு இருப்பது, நண்பர்களோடு அரட்டை அடிப்பது

இப்படி அடுக்கிக் கொண்டே போவோம்.

இனிமையை விட்டு விட்டு, ரொம்ப துன்பமானது, கடினமானது எது என்று கேட்டால்  தனிமை கொடுமை என்று சொல்லுவோம்.

அது கொடுமை என்பதால் தானே சிறையில் போடுகிறார்கள். ரொம்ப பெரிய  தவறு செய்தால் தனிமைச் சிறை என்றே இருக்கிறது. அதில் போட்டு விடுவார்கள்.

அவ்வை சொல்கிறாள்

"இனிது இனிது ஏகாந்தம் இனிது" 

ஏகாந்தம் என்றால் என்ன ?

ஏக + அந்தம்.

அந்தம் என்றால் முடிவு. ஏகம் என்றால் ஒன்று. ஒன்றான முடிவு. அல்லது ஒன்றில் முடிவது. ஒன்றில் இலயித்து விடுவது. அதில் கரைந்து போவது.

வாழ்க்கையின் பல சிக்கலகளுக்கு காரணம் மனம் ஒன்றாதது தான். ஒன்றிருக்கும் போது இன்னொன்றுக்குத் தாவுவது.

படிக்கும் போது தொலைக் காட்சி
அலுவலத்தில் இருந்தால் வீட்டின் எண்ணம்.
வீட்டில் இருந்தால் அலுவகலத்தின் எண்ணம்
இப்படி மனம் எதிலும் ஒன்றாமல் அலை பாய்ந்து கிடப்பதால் எதிலும்  நாம் சாதிக்க முடிவதில்லை.

ஏகாந்தம் இனிது.

சரி, அது தான் இனிமையா ? அதை விட இனிமையானது ஏதாவது இருக்கிறதா என்றால் ,

அதனினும் இனிது ஆதியைத் தொழுதல்

என்றார்.

கடவுளைத் தொழுதால் என்று சொல்லவில்லை. கடவுள் என்று சொன்னால் , உடனே எந்தக் கடவுள் என்று கேட்போம். அந்த சிக்கலைத் தவிர்த்து  அவ்வையார் "ஆதியைத் தொழுதல்" என்றார். 

எனக்கு அதில் எல்லாம் நம்பிக்கை இல்லை. ஆதி என்று ஒன்றும் கிடையாது. அப்படியே இருந்தாலும் அதை ஏன் தொழ வேண்டும்  ? அதை விட இனியது வேறு ஏதாவது இருக்கிறதா என்று கேட்டால், 

"அதனினும் இனிது அறிவினர்ச் சேர்தல்"

ஆதியைத் தொழுவதை விட இனியது அறிவுடயவர்களைச் சேர்வது.


இதைப் புரிந்து கொள்வது சற்று கடினம். அறிவுடையவர்களை சேர்வது என்ன அவ்வளவு இனிமையான செயலா என்றால் அதை அனுபவித்தவர்களுக்குத்தான் அதன் இனிமை தெரியும்.

அறிவுடையவர்கள் நம் வாழ்க்கையின் போக்கை மாற்றும் வல்லமை கொண்டவர்கள். நம்மை மிக மிக உயரத்தில் கொண்டு சேர்க்கும் வலிமை பெற்றவர்கள். நமது பிரச்சனைகளுக்கு நல்ல தீர்வு சொல்பவர்கள். அவர்களோடு சில நேரம் இருந்து விட்டு வந்தாலே, நமக்கு ஒரு புத்துணர்ச்சியும், ஒரு உற்சாகமும், வாழ்வில் ஏதாவது  சாதிக்க வேண்டும் என்ற உத்வேகமும் தோன்றும்.

சிந்தித்துப் பாருங்கள், நீங்கள் எத்தனை அறிவுடையவர்களோடு தொடர்பு வைத்து இருக்கிறீர்கள் என்று. இல்லை என்றால், இன்றிலிருந்து தொடங்குங்கள். தேடிப்  பிடியுங்கள். அப்புறம் பாருங்கள்  உங்கள் வாழ்வின் திசை போகும் போக்கை. எங்கோ உயரத்திற்கு போய் விடுவீர்கள்.

சரி, அதை விட உயர்ந்தது ஏதாவது இருக்கிறதா ?


அதனினும் இனிது அறிவுள் ளாரைக்

கனவிலும் நனவிலும் காண்பது தானே

நான் எங்கே இருக்கிறேன் , இந்த அறிவில் சிறந்தவர்கள் எங்கே இருக்கிறார்கள். அவர்களோடு நான் எப்படி சேர்வது ? அவர்கள் என்னை தங்களோடு சேர்த்துக் கொள்வார்களா என்ற சந்தேகம் இருக்கிறதா ?

நீங்கள் சேரக் கூட வேண்டாம் ...அறிவுள்ளவர்களை பார்த்தால் கூட போதும். நேரில் கூட பார்க்க வேண்டாம், கனவில் கண்டால் கூடப் போதும்...

பெருமாளை எப்போதும் நினைத்துக் கொண்டே இருந்தாள் ஆண்டாள். அவள் கனவிலும் அவன் வந்தான். 

"கைத்தலம் பற்றக் கனாக் கண்டேன் தோழி நான் " என்றாள் . 

கனவு கண்டவள் , நிஜமாகவே கைப் பிடித்தாள் என்று புராணங்கள் கூறுகின்றன. 

கனவு காணுங்கள். கனவு மெய்படும்.

சரி, இந்தப் பாடலை சற்று வேறு விதமாகப்  பார்ப்போம். 

பாடலை அடியில் இருந்து மேல் நோக்கிப் படிப்போம். 

முதலில் அறிவுடயவர்களை கனவில் காணுதல், பின் அவர்களை நேரில் காணுதல், பின் அவர்களோடு சேர்தல், சேர்ந்த பின் ஆதியைத் தொழுதல் , அதையும் கடந்து பின் ஏகாந்தமாய் இருத்தல்.

ஆதியோடு ஒன்றாகி விடுதல். ஏக அந்தம்.  முடிவில் எல்லாம் ஒன்றாக இருத்தல். 

ஏக போகமாய், நீயும் நானுமாய் , இறுகும் வகை பரம சுகம் அதனை அருள் என்று அருணகிரிநாதர் முருகனிடம் வேண்டுகிறார். 

இருவினைமு மலமுமற இறவியொடு பிறவியற

ஏக போகமாய் நீயு நானுமாய்

இறுகும்வகை பரமசுகம் அதனையருள் இடைமருதில்

ஏகநாயகா”

(திருவிடைமருதூர்த் திருப்புகழ்)

அறிவுடையவர்களை தேடிக் கண்டு பிடியுங்கள். 

குருவாய் வருவாய் அருள்வாய் குகனே 

(மேலும் வாசிக்க http://interestingtamilpoems.blogspot.in/2016/05/blog-post.html )

பிரபந்தம் - வினையாட்டியேன் காதன்மையே.

பிரபந்தம் - வினையாட்டியேன் காதன்மையே.

பாடல் 

வைகல்பூங் கழிவாய் வந்து மேயும் குருகினங்காள்,
செய்கொள் செந்நெ லுயர்திருவண்வண் டூருறையும்,
கைகொள் சக்கரத் தென்கனி வாய்பெரு மானைக்கண்டு,
கைகள் கூப்பிச் சொல்லீர் வினையாட்டியேன் காதன்மையே.

நம்மாழ்வாரின் அருமையான பாசுரம்.

அது ஒரு அமைதியான கடற்கரை. எங்கு பார்த்தாலும் வெண் மணல். காதோரம் கவிதை பாடும் கடல் காற்று. சற்று தூரத்தில் , ஒரு அந்த கடலில் வந்து சேருகிறது. அங்கே நிறைய நாணல்களும், கோரை புற்களும் வளர்ந்து இருக்கின்றன. அவற்றில் சில குருகுகள் வாழ்கின்றன. அவை தினமும் இரை தேடி அங்கும் இங்கும் அலையும்.

அங்கே வருகிறாள் தலைவி. அவளுக்கோ அவன் நினைப்பு. அவனை பார்க்க வேண்டும், அவனோடு பேச வேண்டும் , அவனோடு இருக்க வேண்டும் என்று ஆசை. அவன் இருக்கும் இடமோ வேறு இடம். எப்படி போவது. வீட்டில் விட மாட்டார்கள். நிறைய வேலை வேறு இருக்கிறது.

தவிக்கிறாள்.

அங்கே வந்த குருகை தூது விட நினைக்கிறாள்.

ஏய் குருகே, என்னால் தான் அவன் இருக்கும் இடத்துக்கு வர முடியவில்லை. அவனால் இங்கே வர முடியும் அல்லவா. எனவே, நீ போய் என் காதலை அவனுக்குச் சொல்லிவிட்டு வா என்று குருகை தூது அனுப்புகிறாள்.


காதலனுக்கு குருகை தூது விடுவதாக அமைந்த பாசுரம்.

பொருள்


வைகல் = தினமும்.

இந்த வைகல் என்ற வார்த்தையை வைத்து நாலடியாரில் ஒரு இனிமையான பாடல் உண்டு.

வைகலும் வைகல் வரக்கண்டும் அஃதுணரார்
வைகலும் வைகலை வைகுமென் றின்புறுவர்
வைகலும் வைகல்தம் வாழ்நாள்மேல் வைகுதல்
வைகலை வைத்துணரா தார்.


பூங் கழிவாய் = ஆறும் கடலும் சேரும் இடத்திற்கு கழிவாய் என்று பெயர். பூக்கள் நிறைந்த அந்த இடம். ஆறு வரும் வழியில் உள்ள மரங்களில் இருந்து உதிர்ந்த பூக்களை சுமது வருவதால் அது பூக்கள் நிறைந்த கழிவாய் .

வந்து மேயும் = இங்கேயே இருப்பது இல்ல. இங்கே வந்து மேயும்

குருகினங்காள் = குருகு இனத்தை சேர்ந்த பறவையே

செய்கொள் செந் நெல் உயர் =  செய்த, உற்பத்தி செய்த , கொள் கலங்கள் நிறைந்த நெல் உள்ள

திருவண் வண்டூர் = திருவண்  வண்டூர் என்ற திருத் தலத்தில்

உறையும் = வசிக்கும்

கைகொள் = கையில் கொண்ட

சக்கரத் = சக்கரம்

என் = என்னுடைய

கனி வாய் = கனிந்த வாய். ஆகு பெயராக புன் முறுவலைக் குறிக்கும்

பெருமானைக் கண்டு = பெருமானைக் கண்டு
,
கைகள் கூப்பிச் = கைகளை கூப்பி

சொல்லீர் = சொல்வீர்களாக

வினையாட்டியேன் = வினையால் ஆட்படுத்தப் பட்ட என்

காதன்மையே = காதல் தன்மையை

ஏதோ காதலனுக்கு காதலி அனுப்பிய தூது மாதிரி தான் இருக்கிறது.

நம்மாழ்வார் போன்ற பெரியவர்கள் ஏதோ சினிமாவுக்கு பாட்டு எழுதுவது மாதிரி எழுதிப் போபவர்கள் அல்ல.

என்ன சொல்ல வருகிறார் என்று ஆழ்ந்து சிந்திக்க வேண்டும்.

காலம் காலமாய் மனிதன் இறைவனை தேடிக் கொண்டிருக்கிறான். இறைவன் இருக்கிறானா இல்லையா என்று கூட இன்னும் அறிந்த பாடில்லை. சர்ச்சைகள் தொடர்ந்து கொண்டே இருக்கின்றன.

ஏற்றுக் கொள்ளவும் முடியவில்லை.

நிராகரிக்கவும் முடியவில்லை.

நமக்குத்தான் அவனைத் தெரியவில்லை. அவனுக்கு நம்மைத் தெரியும்தானே. அவன் விரும்பினால் தன்னை நமக்கு காட்டலாம்தானே ?

அவன் அருளாலே அவன் தாள் வணங்கி என்பார் மணிவாசகர்.

அவன் நமக்கு அருள் தரலாம் அல்லவா ?

சில மகான்கள், பெரியவர்கள் தோன்றி இறைவனைப் பற்றி சொல்கிறார்கள். அவர்கள் பொய் சொல்ல மாட்டார்கள் என்றே தோன்றுகிறது. அவர்களுக்கு ஏதோ தெரிந்திருக்கிறது. அவர்களிடம் கேட்டால் , அவர்கள் நினைத்தால் இறைவனை காண வேண்டும் என்ற நம் ஆர்வத்தை இறைவனிடம் போய் சொல்ல முடியும் அல்லவா ?

அதைத்தான் ஆழ்வார் இந்தப் பாசுரத்தில் கூறுகிறார்.


இறைவனைப் பற்றி ஏதோ கொஞ்சம் அங்கும் இங்கும் படித்து தெரிந்து வைத்து இருக்கிறோம். (சக்கரம், செங்கனி வாய்). அது முழுமையான வடிவம் இல்ல. யார் நேர்ல பார்த்தது.

குருகு என்பது ஆச்சாரியனுக்கு உவமை.

குருவைப் பற்றினால் இறைவனை அடையலாம்.

குருவாய் வருவாய் அருள்வாய் குகனே என்றார் அருணகிரி.

அந்த குருவருள் உங்களுக்கும் சித்திக்கட்டும் .

(மேலும் படிக்க http://interestingtamilpoems.blogspot.in/2016/04/blog-post.html )

இராமாயணம் - வாலி வதம்

இராமாயணம் - வாலி வதம்

வாலி வதம்   முடிந்து விட்டது. வாலி இறந்து கிடக்கிறான். அங்கே , வாலியின் மகன் அங்கதன் வருகிறான். அங்கதனை இராமனிடம் அடைக்கலமாக கொடுத்த பின், வாலி விண்ணுலகுக்கு அப்பால் ஏகினான்.

வாலியை இராமன் மறைந்து இருந்து கொன்றான். அது சரியா தவறா என்ற வாதம் இன்று வரை நீண்டு கொண்டே இருக்கிறது. 

அந்த வாதத்திற்கு ஒரு வதம் இன்று !

மற்றவர்கள் எப்படியோ நினைத்து விட்டுப் போகட்டும்...இராமன் என்ன நினைத்தான் ? மறைந்து இருந்து கொன்றது தவறு என்று இராமன் நினைத்தானா ? அது பற்றி அவனுக்கு ஒரு குற்ற உணர்ச்சி இருந்ததா ? அல்லது தான் செய்தது சரி என்று அவன் நினைத்தானா ? 

இராமனுக்கு அவன் செய்ததில் ஒரு குற்ற உணர்ச்சியும் இல்லை. தான் , தன் கடமையை செய்ததாகவே அவன் நினைக்கிறான். 

எப்படி ?

வாலி அடிபட்டுக் கிடக்கிறான், உயிர் எந்த நிமிடமும் பிரியலாம், அந்த நிலையில் வாலியின் மகனை தனது மெய் காப்பாளனாக இராமன் நியமிக்கிறான். தான் வாலியை கொன்றது சரி இல்லை என்று இராமன் நினைத்திருந்தால், அங்கதனை தன் மெய் காப்பாளனாக நியமித்து இருப்பானா ? ஒரு வேளை , அங்கதன் தன்னை சரியான சமயத்தில் பழி வாங்கிவிட்டால் என்ற என்ன பய உணர்ச்சி இராமனிடம் இல்லை. தான் செய்தது சரி இல்லை என்று இராமன் நினைத்து இருந்தால், அங்கதனை தன் அருகிலேயே வர விட்டிருக்க மாட்டான் அல்லவா ? 

தன்னுடைய பொன்னாலான  வாளை அங்கதனிடம் தந்து, இந்த துக்கத்தை நீ பொறுத்துக் கொள் என்று சொல்கிறான். 

பாடல் 

தன் அடி தாழ்தலோடும்

    தாமரைத் தடங்கணானும்,

பொன் உடை வாளை நீட்டி,

    ‘நீ இது பொறுத்தி ‘என்றான்;

என்னலும், உலகம் ஏழும்

    ஏத்தின; இறந்து, வாலி,

அந் நிலை துறந்து, வானுக்கு

    அப்புறத்து உலகன் ஆனான்.

பொருள் 

தன் அடி தாழ்தலோடும் = தன் அடியில் வீழ்ந்து வணங்கிய அங்கதனை 

தாமரைத் தடங்கணானும், = தாமரை போன்ற பெரிய கண்களை கொண்ட இராமனும் 

பொன் உடை வாளை நீட்டி, = தன்னுடைய பொன்னாலான வாளை தந்து 

‘நீ இது பொறுத்தி ‘என்றான் = நீ இந்த துக்கத்தை பொறுத்துக் கொள் என்றான் 

என்னலும் = அப்படி சொன்ன பின் 

உலகம் ஏழும் ஏத்தின; = இராமனை உலகம் எழும் போற்றியது 

இறந்து, வாலி, = வாலி இறந்து 

அந் நிலை துறந்து, = அந்த நிலையை துறந்து 

வானுக்கு அப்புறத்து உலகன் ஆனான். = வானுக்கு அப்புறம் உள்ள உலகத்துக்குச் சென்றான் 

அரசர்கள் தங்கள் வாளை அவர்களுடைய மெய் காப்பாளர்களுக்குத்தான் தருவார்கள். அது மிக மிக நம்பிக்கைக்கு உரிய பதவி. இராமன், தன் உடைவாளை இலக்குவனிடம் கூட தரவில்லை. அதற்கு இலக்குவனிடம் நம்பிக்கை இல்லை என்று அர்த்தம் அல்ல. இலக்குவனுக்கு இணையாக, இன்னும் சொல்லப் போனால் அதை விட ஒரு படி மேலான இடத்தை, நெருக்கமான இடத்தை அங்கதனுக்குத் தருகிறான் இராமன்.

அதுவும் எப்போது ? 

யுத்தம் முடிந்து, பொது குழு, செயற் குழு எல்லாம் கூட்டி, ஆலோசனை செய்து முடிவு எடுக்கவில்லை. போர் முடிந்த அந்தக் கணமே முடிவு எடுக்கிறான். யாரையும் கேட்கவில்லை. 

தான் செய்தது தவறு என்று இராமன் நினைத்து இருந்தால், அப்படி ஒரு முடிவை எடுத்திருப்பானா ?

சரி. இராமன் மனதில் களங்கம் இல்லை. அங்கதனுக்காவது இராமன் செய்தது தவறு என்று  எப்போதாவது தெரிந்ததா ? இராமனுக்கு அருகில் எந்நேரமும் இருக்கிறான். உடை வாளோடு. இராமன் , தன்னுடைய தந்தையை அநியாயமாகக் கொன்று விட்டான் என்று அங்கதன் நினைத்திருந்தால் , இராமன் தனியாக இருக்கும் நேரத்தில் ஏதேனும் செய்து இருக்கலாம். குறைந்த பட்சம் , அந்த மெய் காப்பாளன் பதவியையாவது வேண்டாம் என்று சொல்லி இருக்கலாம். 

இல்லை. அங்கதன் அதை ஏற்றுக் கொள்கிறான். 

சரி, இது ஏதோ இராமன் அங்கதனை சமாதனம் செய்ய எடுத்த ஒரு இராஜதந்திர முடிவு என்று  நினைக்கலாமா என்றால், முடியாது. 

ஏன் முடியாது ?

வெறும் அலங்கார பதவி இல்லை இராமன் கொடுத்தது. 

இராவணனிடம் தூது போக அங்கதனை அனுப்புகிறான். 

இலக்குவனை அனுப்பி இருக்கலாம். அனுமனை அனுப்பி இருக்கலாம். அனுமன் இலங்கை பற்றி நன்கு அறிந்தவன். அங்கதனை விட அறிவில், ஆற்றலில் , அனுபவத்தில் உயர்ந்தவன். அனுமனை அனுப்பவில்லை. அங்கதனை அனுப்புகிறான். 

அங்கதனை அவன் எவ்வளவு தூரம் நம்பி இருந்தால் அந்த வேலையை அவனிடம் ஒப்படைத்து இருப்பான்  !

சரி அதோடு முடிந்ததா என்றால்  இல்லை. 

இராவண வதம் முடிந்தது. எல்லோரும் அயோத்தி வந்து விட்டார்கள். இராமனுக்கு முடி சூட்டப் போகிறார்கள். 

அங்கும் அங்கதன் உடை வாளை ஏந்திக் கொண்டு வந்து நிற்கிறான். 

பாடல் 

அரியணை அனுமன் தாங்க, அங்கதன் உடை வாள் ஏந்த,

பரதன் வெண் குடை கவிக்க, இருவரும் கவரி பற்ற,

விரை செறி குழலி ஓங்க, வெண்ணெயூர்ச் சடையன் தங்கள்

மரபுளோர் கொடுக்க வாங்கி, வசிட்டனே புனைந்தான், மௌலி

பொருள் 

அரியணை அனுமன் தாங்க, = அரியணையை அனுமன் தாங்க 

அங்கதன் உடை வாள் ஏந்த = அங்கதன் உடை வாளை ஏந்த 

பரதன் வெண் குடை கவிக்க = பரதன் வெண்கொற்றக் குடை பிடிக்க 

 இருவரும் கவரி பற்ற = இலக்குவனும் சத்ருக்கணும் கவரி வீச 

விரை செறி குழலி ஓங்க = சீதை சிறப்புடன் நிற்க 

வெண்ணெயூர்ச் சடையன் தங்கள் = சடையப்ப வள்ளலின் 

மரபுளோர் கொடுக்க = மரபில் வந்தவர்கள் கொடுக்க 

வாங்கி, வசிட்டனே புனைந்தான், மௌலி = வசிட்டனே இரமானுக்கு முடி சூட்டினான் 

இராவண யுத்தம் முடிந்தவுடன் அங்கதனை இராமன் விட்டு விடவில்லை. தன்னோடு அயோத்திக்கு அழைத்து வந்து விடுகிறான். குகன் வருகிறேன் என்று சொன்ன போது   வேண்டாம் என்று மறுத்தான். வீடணனை இலங்கையில்  தங்க வைத்து விட்டான். ஆனால், அங்கதனை மட்டும் தன்னோடு கொண்டு நடக்கிறான் இராமன். 

வாலியை கொன்றதில் ஒரு  குற்ற உணர்வு இருந்திருந்தால், அங்கதனை தவிர்த்து இருப்பான்  இராமன். இராமன் செய்தது தவறு என்று நினைத்து இருந்தால் அந்தப் பதவியை ஏற்று இருக்க மாட்டான் அங்கதன். 

இது இரண்டுமே நடக்கவில்லை. 

தன்னிடம் அடைக்கலம் என்று வாலி தந்த பின், அங்கதனை தன் பிள்ளை போலவே நடத்தி இருக்கிறான் இராமன். 

தன் உயிருக்கு பாதுகாவலனாக அவனை நம்பி இருக்கிறான் இராமன்.

இராமன் தவறு செய்தான் என்று வாலி நினைக்கவில்லை.

அவன் மகன் அங்கதன் நினைக்கவில்லை. 

இராமனும் நினைக்கவில்லை. 

நாம் மட்டும் ஏன் நினைக்க வேண்டும் ?

(மேலும் படிக்க http://interestingtamilpoems.blogspot.in/2016/04/blog-post_13.html )

இராமாயணம் - வினையின் வழி

இராமாயணம் - வினையின் வழி 

இராமன் பிறக்கப் போகும் அயோத்தி நகரைப் பற்றி கம்பன் வர்ணித்துக் கொண்டே செல்கிறான். முதலில் மழை வளம் பற்றிப் பாடுகிறான். அந்த மேகம் எப்படி சிவனைப் போல சென்று திருமாலைப் போல கறுத்து வந்தது என்று கூறியதைப் பார்த்தோம்.

அந்த மழை மலையின் மேல் பொழிந்து ஆறாக பெருகி வருகிறது.

எப்படி வருகிறது என்று சொல்கிறான் கம்பன் இந்தப் பாடலில்.

அதற்கு முன்.....


நம் வாழ்க்கை ஒரு பத்து பதினைந்து வருடங்களுக்கு முன்னால் எப்படி இருந்தது ? இப்போது எப்படி இருக்கிறது. இப்படி இருக்கும் என்று நாம் நினைத்துப் பார்த்தோமா ?

நினைக்காததை எல்லாம் விதி நடத்திவிட்டுப் போய் விடுகிறது.

நல்லதும் நடந்திருக்கும், அல்லாததும் நடந்திருக்கும்.

இன்னும் பத்து பதினைந்து வருடத்தில் நம் வாழ்க்கை எப்படி இருக்கும் என்று நமக்குத் தெரியுமா ? விதி எதை எப்படி மாத்துமோ யாருக்குத் தெரியும் ?

விதியை ஏன் இங்கே சொல்கிறேன் என்றால், சரயு நதி போகும் வழியில் உள்ள இடத்தை எல்லாம் தலை கீழாக மாற்றி போட்டுவிட்டுப் போய் விடுகிறது.

விதி, வாழ்கையை மாற்றுவதைப் போல.

பாடல்

முல்லையைக் குறிஞ்சி ஆக்கி,
    மருதத்தை முல்லை ஆக்கிப்
புல்லிய நெய்தல் தன்னைப்
    பொரு அரு மருதம் ஆக்கி,
எல்லை இல் பொருள்கள்
    எல்லாம் இடை தடுமாறும் நீரால்
செல் உறு கதியில் செல்லும்
    வினை எனச் சென்றது அன்றே.

பொருள்

முல்லையைக் குறிஞ்சி ஆக்கி = முல்லை நிலத்தை குறிஞ்சி நிலமாக்கி
மருதத்தை முல்லை ஆக்கிப் = மருத நிலத்தை முல்லை நிலமாக்கி
புல்லிய நெய்தல் தன்னைப் = மென்மையான நெய்தல் நிலத்தை
பொரு அரு மருதம் ஆக்கி = உயர்ந்த மருத நிலமாகச் செய்து
எல்லை இல் பொருள்கள் = எல்லை இல்லாத பொருள்கள்
எல்லாம் = எல்லாம்
இடை தடுமாறும் நீரால் =  இடத்தை விட்டு தடுமாறி நீரால்
செல் உறு கதியில் செல்லும் = செல்கின்றன கதியில் செல்லும்
வினை எனச் சென்றது அன்றே = வினையைப் போலச் சென்றது

முல்லையை குறிஞ்சி ஆக்குகிறது. மருத நிலத்தை முல்லை நிலமாக்குகிறது. நெய்தல் நிலத்தை மருதமாக்குகிறது. 

வேலை கிடைக்காது என்று நினைத்திருப்போம். கிடைத்து விடும். கிடைத்த வேலை  நிலைக்கும் என்று நினைத்திருப்போம், ஏதோ காரணத்தால் கை விட்டுப் போய் விடும். திருமணம், குழந்தைகள், அவர்களின் படிப்பு, துணையின் உடல் நலம், உடன் பிறப்புகளின் நிறம் மாற்றம் என்று விதி எப்படியெல்லாம்  வாழ்கையை மாற்றிப் போடுகிறது. 

பாடலின் உள் அர்த்தத்தை பார்பதற்கு முன்னால் , அது என்ன முல்லை, குறிஞ்சி, நெய்தல், மருதம்....என்று பார்ப்போம்.

தமிழர்கள் தாங்கள் வாழும் நிலத்தை பிரித்தார்கள். 

எப்படி பிரித்தார்கள் தெரியுமா ?

ஆற்றின் கரையில் தான் நாகரிகம் பிறக்கிறது. 

ஆறு எங்க தொடங்குகிறதோ அங்கிருந்து தொடங்கி அதன் போக்கிலேயே போய்  நிலத்தை பிரித்தார்கள். 

ஆறுகள் பொதுவாக மலையில் தான் பிறக்கும் - எனவே முதல் நிலம் குறிஞ்சி. மலையும் மலை சார்ந்த இடமும்.

பின் ஆறு மலையில் இருந்து இறங்கி கரடு முரடான  காட்டின் வழி வரும். எனவே அடுத்த இடம்  முல்லை - காடும் காடு சார்ந்த இடமும். 

பின் அது வேகம் குறைந்து நிதானமாக நிலத்தில் ஓடத் தொடங்கும்.  அது மருதம். வயலும் வயல் சார்ந்த இடமும். 

பின் ஓடிப் போய் கடலில் சேரும். அது நெய்தல். கடலும், கடல் சார்ந்த இடமும். 

இப்படி ஆற்றின் ஓட்டத்தின் கூடவே தாங்கள் வாழும் நிலத்தைப் பிரித்தார்கள். 

சரி, பாலை ஒன்று ஒரு நிலம் உண்டே, அது எங்கே ?

பாலை என்பது ஒரு தனி  இடம் இல்லை. 

குறிஞ்சியும் முல்லையும்  தம்முள் திரிந்து  பாலை என்றோர் படிவம் கொள்ளும்  என்றார்கள். 

அது ஏன் குறிஞ்சியும் முல்லையும் மட்டும் பாழ் பட்டு பாலை என்றோர் படிவம் கொள்ள வேண்டும் ?  ஏன் மருதமும் நெய்தலும் பாழ் பட்டு பாலையாகக் கூடாதா என்றால் .....

மருத நிலத்தில் விவசாயிகள் தங்களுக்கு வேண்டிய நீரை ஏரி , குளம் என்று தேக்கி வைப்பார்கள்.  எனவே அது பாலையாக மாறாது. 

அதே போல நெய்தல் நிலத்தில் கடல் செடிகள் - நாணல், கடல் பாசி போன்ற தாவரங்கள் வளரும்  எனவே அவையும் பாலையாக மாறாது. 

எவ்வளவு நுணுக்கமாக  ஆராய்ந்து நிலத்தை பிரித்திருக்கிறார்கள் !

சரி, இந்த பாடலில் அப்படி என்ன அர்த்தம் இருக்கிறது ?

மழை பொழிந்தது. ஆற்றில் நீர் வந்தது என்று சொல்லி விட்டுப் போக வேண்டியதுதானே.

இதை அதாக  மாற்றியது,இதை இதாக மாற்றியது என்று ஏன் இந்தப் பீடிகை ?

பின்னால் இராமனின் வாழ்க்கையில் இப்படி எல்லாம் சம்பவங்கள் நிகழப் போகின்றன.

இரவில், சும்மா இருந்தவனைக் கூப்பிட்டு , சகரவர்த்தி பட்டத்தை ஏற்றுக் கொள் என்று சொன்ன  தசரதன், மறு நாள் காலையில் மாண்டு போய் விட்டான். சக்ரவர்த்தியாக வேண்டிய இராமன் கானகம் போனான். எங்கோஇருந்த  பரதன், சக்ரவர்த்தியாக்கப்பட்டான்.  அவனும் அதை ஏற்றுக் கொள்ளவில்லை. இராமனின் பாதுகைகள் முடி சூட்டிக் கொண்டன. 

யார் நினைத்திருப்பார்கள் இப்படி எல்லாம் நடக்கும் என்று. 

விதி  விளையாடிப் விட்டுப் போய் விட்டது. 

வரும் வாழ்க்கைக்கு கட்டியம் கூறுகிறான் கம்பன். 

விதியை யாரே மாற்ற வல்லார் ?

( மேலும் படிக்க http://interestingtamilpoems.blogspot.in/2016/04/blog-post_17.html )

இராமாயணம் - இராமவதாரம் - மழை பொழிந்த காரணம்

இராமாயணம் - இராமவதாரம் - மழை பொழிந்த காரணம் 

திருநீறு அணிந்த சிவனைப் போல வெளுத்த மேகங்கள் கடலில் நீரைக் கொண்டு திருமாலைப் போலக் கருத்து திரும்பி வந்தன என்று முந்தைய ப்ளாகில் பார்த்தோம்.

அந்த மேகங்கள் எங்கே போயின ?

நேரே மலைக்கு மேலே சென்றன , அங்கே சென்று மலையின் மேல் மழை பொழிந்தன.

ஏன் ?

ஆறுகள் எல்லாம் மலையின் மேல் உற்பத்தி ஆகின்றன. பின் அவை எல்லாம் போய் கடலில் கலக்கின்றன. கடல் ஆறுகளுக்கு கணவன் போல. மலை என்ற பிறந்த வீட்டில் இருந்து கடல் என்ற கணவன் வீட்டுக்கு இந்த ஆறுகள் போகின்றன. அப்படி பார்த்தால் இந்த மலை , கடலுக்கு மாமன் முறை வேண்டும். பெண்ணை கொடுத்தவன் என்ற முறையில்.

மலை உயர்ந்து நிற்கும். அதனால் அதன் மேல் வெயில் நன்றாகப் படும். வெயில் பட்டு  ரொம்ப சூடாகி இருக்கும். அவன் வெம்மையை தணிப்போம் என்று கடல் மேகத்தை அனுப்பி வைத்ததாம்.

பாடல்

பம்பி மேகம் பரந்தது, ‘பானுவால்
நம்பன் மாதுலன் வெம்மையை நண்ணினான்;
அம்பின் ஆற்றதும்’ என்று அகன்குன்றின்மேல்
இம்பர் வாரி எழுந்தது போன்றதே.

பொருள்

பம்பி = நெருங்கி

மேகம் = மேகங்கள்

பரந்தது =சூழ்ந்து

‘பானுவால் = சூரியனால்

நம்பன் மாதுலன் = நமது மாமன்

வெம்மையை நண்ணினான்; = சூட்டினை அடைந்தான்

அம்பின் ஆற்றதும்’ = நீரால் குளிப்பாட்டுவோம்

என்று = என்று

அகன் குன்றின்மேல் = அந்தக் குன்றின் மேல்

இம்பர் = இந்த உலகில் உள்ள

வாரி = கடல்

எழுந்தது போன்றதே = எழுந்து வந்தது போன்றதே

அந்த மேகம் எங்காவது மழை   பொழிந்து விட்டுப் போயிருக்கலாம். கம்பன் கஷ்டப்பட்டு ஒரு இடம் தேடுகிறான்.  வெயிலில் சூடேறி துன்பப்படும் மலையின்  சூட்டை ஆற்ற அந்த மேகம் வந்தது என்றான்.

எங்கெல்லாம் துஷ்டர்கள் தோன்றி அறத்திற்கு கேடு விளவிக்கிறார்களோ , எங்கெல்லாம் நல்லவர்கள் துன்பப் படுகிறார்களோ அவர்களை காக்க யுகம் தோறும் யுகம்  தோறும் நான் அவதரிப்பேன் என்று கண்ணன் சொன்ன மாதிரி துன்பம் வந்த இடத்தில் , அதை துடைக்க அந்த மேகம் சென்றதாம்.

அவதாரம் என்றாலே அது தான். உதவி செய்ய மேலிருந்து கீழே வருவதுதானே அவதாரம். அதை மறைமுகமாகச் சொல்கிறான் கம்பன்.

இராமன் வரப் போகிறான். திருமால் அவதரிக்கப் போகிறார். தேவர்களின் துயர் துடைக்க  அவன் வரப் போகிறான் என்று கட்டியம் கூறுகிறான் கம்பன்.


மலை மேல் பொழிந்த மழை எப்படி கீழிறங்கி வந்தது  தெரியுமா ?

(மேலும் படிக்க http://interestingtamilpoems.blogspot.in/2016/03/blog-post_28.html )